15 de agosto: isto acábase

Hoxe é o noso derradeiro día en Perú. Collemos o avión sobre as sete da tarde e esperamos estar de volta en Compostela o luns de noite (máis ben de madrugada).
Onte fomos paseando a ver a huaca Huallamarca, que resultou estar pechada a turistas. Tivemos máis sorte co museo arqueolóxico, no que estivemos horas e que resultou moi interesante.
Ás seis fomos ao cine (de novo, o rollo cultureta), aínda que a peli non sei se entraría no cualificativo cultureta. "The inception" de Chris Nolan que precisa outro visionado para ver se comprendemos todo.
E máis nada. A próxima comunicación espero que sexa en directo. Boa viaxe para nós!

13 de agosto: avión e rollo cultureta

Outro día un tanto estraño. Tiñamos que coller un avión en Cusco ás once e media, o que che corta a mañá xa que non podes facer nada antes e chegas a Lima tamén a deshora. En fin, a viaxe transcorreu sen novidade, aínda que con algo de retraso.
Ao chegar a capital fomos comer a un vexetariano (o Govinda) que, segundo a miña guía, levan os Hare Krishna e no que non comimos mal a un prezo económico.
Pasamos o resto da tarde a pasear, ir de compras a unha librería e rematamos a xornada nun teatro, aquí mesmo en Miraflores. "A raíña da beleza de Leenane" no teatro Británico, un dramón con certos toques de comedia e que nos gustou moito. O único contratempo é que dabamos un pouco o cante entre os culturetas de Lima coas nosas pintas habituais de excursionistas fanáticos do Decathlon (o vestiario desta viaxe daría para un blog en si mesmo, subvencionado, iso si, pola xa mencionada cadea Decathlon).

Día en Cusco

Hoxe pasamos o día pateando Cusco. Pola mañá fomos ver o museo Inka e a igrexa da Compañía de Jesús, unha igrexa na Praza de Armas que dende sempre rivalizou coa propia catedral. O altar maior dende logo non ten nada que envexarlle o da propia catedral.
Ás once e media xuntámonos con Xabi e Raquel que chegaban de Chinchero e fomos todos ver a catedral e a comer ao mercado de San Pedro. Comemos moi ben e baratísimo (pagamos en total algo así como 14 soles, uns catro euros), aínda que non creo que fose algo para todos os públicos. Había centos de peruanos comendo alí e algún comentou que era algo parecido a ir comer o pulpo a unha feira, pero en conxunto a un europeo medio pode custarlle comer alí. Mañá saberemos ademais se a comida nos prestou tanto como nos soubo.
Pola tarde fomos ver o Qorikancha; en tempos do Incanato foi o maior templo do imperio. Despois os dominicos construíron enriba unha igrexa e un mosteiro, aproveitando moitos dos antigos muros incas. Tras o terremoto de 1950, a restauración deixou esas partes á vista e o conxunto resulta á vez grandioso e peculiar.
E mañá voamos a Lima.

11 de agosto

Estamos nun café en Cusco tomándolle algo e navigando pola rede. Xa levamos dous ou tres aloxamentos que prometen wifi e logo ná de ná; así que acabamos por vir a estes sitios.
Esta noite durmimos en Ollantaytambo, no val sagrado. Á mañá fomos ás ruínas incas desa vila; despois collemos un taxi (fragoneta) e fomos ver as terrazas (aquí chámanlle andenes) circulares de Moray e as salinas de Maras; e tiñades razón, son alucinantes (Sonia dixit).
Volvemos a Cusco Merchi, Loli e eu; Xabi e Raquel quedaron en Chinchero, pero tranquis: xa quedamos mañá ás once e media e adicar o día a ver Cusco.

Dende o fondo de Moray

En Machu Picchu

Un día histórico, 10 de agosto de 2010. Nós en Machu Picchu.
Aquí vai, posiblemente, a foto da viaxe: a panda dos 5 colgados en Machu Picchu.


Despois de ver as ruína, subín ao Cerro (léase serro, como se foras do Barbansa). Custou, pero pagou a pena (adiviñade que son as ruínas que se ven rapidamente).

Mañá é o gran día

Ante todo direi que nestes días pasados estivemos sen wifi e non puiden postear. Mañá subimos a Machu Picchu. Xa temos tickets e billetes de bus (carísimos) e esperamos ansiosos a pesares de ter que erguernos ás catro (sen comentarios). Hoxe xa fixemos unha rutiña de tres horas ata a fervenza de Mandor.
Dos días pasados direi que Cusco é a cidade que máis nos gustou de todo Perú, máis incluso que Arequipa, que xa é dicir. A Praza de Armas é impresionante, tanto de día como de noite. E onte fomos a Pisac, vimos o mercado e baixamos andando dende as ruínas incas: as vistas alucinantes!

6 de agosto, seguimos en Puno

Hoxe debeu ser o primeiro día en toda a viaxe en que nos tomamos as cousas con algo de calma. Pola tarde tiñamos unha excursión contratada para ver as torres funerarias de Sillustani, a uns 30 km de Puno (unhas tres horas e media, ida e volta), e pensabamos adicar a mañá (como así fixemos) a pasear Puno e a ver un mirador, o museo Dreyer (máis momias!!) e catedral. Total, que non madrugamos, e cando digo non madrugamos, quero dicir que nos erguemos ás sete e media e ás oito estabamoos xa a almorzar. Estamos tolos ou que?
As torres de Sillustani estiveron moi ben, tanto as torres en si (teñen máis de 500 anos) como o sitio no que se atopan: unha península rodeada polo lago Umayo (que resulta estar un pouco máis alto có Titicaca, pero no que non hai grandes barcos). As vistas eran espectaculares (de novo, coma onte, non temos acceso a unha wifi, co cal non podo subir fotos ou vídeos, a ver se mañá en Cusco).
Falando de Cusco, mañá intentaremos marchar aó. E digo intentaremos porque de camiño hai un zona na que están en folga e en días pasados cortaron a estrada e a vía do tren. A folga segue (mirade o que din en El País), pero parece ser que os buses están a tomar un desvío que lles leva unha hora ou hora e media máis e que pasan sen problema. Mañá comprobarémolo.